Terra sigillata (Latijn voor aarde voorzien van een zegel) ontwikkelde zich al in het oude Griekenland, maar kwam vooral tot bloei ten tijde van de Romeinen. Het gebruik, de kennis en toepassing ging in de loop der tijden verloren, maar kwam door onderzoek in het begin vorige eeuw weer in de belanstelling.
Het kenmerkende van terra sigillata is dat het zachtglanzende uiterlijk en de textuur van het werk niet of nauwelijks beïnvloed wordt, doordat de opgebrachte laag uiterst dun is. Terra sigillata is een kleislib, de glans wordt veroorzaakt door de uiterst fijne kleimineralen. De uiterst fijne kleideeltjes worden gewonnen door een scheidingsproces in water en door overhevelen. Terra sigillata is dus geen glazuur en maakt de scherf niet dicht!
Het kenmerkende van terra sigillata is dat het zachtglanzende uiterlijk en de textuur van het werk niet of nauwelijks beïnvloed wordt, doordat de opgebrachte laag uiterst dun is. Terra sigillata is een kleislib, de glans wordt veroorzaakt door de uiterst fijne kleimineralen. De uiterst fijne kleideeltjes worden gewonnen door een scheidingsproces in water en door overhevelen. Terra sigillata is dus geen glazuur en maakt de scherf niet dicht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten