In de ban van gietmallen😆

Ben al een tijdje in de ban van gietmallen. Niet dat ik het zo leuk vind om ze te maken. Het tegendeel is waar: sinds ik er ooit in slaagde een ganse emmer gips om te kieperen op een antieke tafel vol met snijwerk (die overigens een tijdelijk onderkomen had gevonden in mijn atelier, vooraleer ze een definitiever plaatsje zou krijgen) heb ik er een haat-liefdeverhouding mee. Maar kom, een mens moet zijn ergste nachtmerrie achter zich laten en vol goede moed opnieuw beginnen😉.

Omdat ik droom van een reeks strak gegoten borden, zat er niks anders op: een nieuwe poging wagen. En kijk, aanschouw het resultaat van mijn noeste arbeid.

Die mallen maken heeft me bloed zweet en tranen gekost (lees bouwen van sterke kassementen, wat cijferwerk om de juiste hoeveelheid gips en de juiste water-gipsverhouding te berekenen ÉN een hoop afwas en opruimwerk - want gips maken is nou niet bepaald de properste bezigheid). Maar ik worstelde me er doorheen en daarna kon het leukere deel beginnen. 

Het gieten van borden. Ik had er weinig ervaring mee. Ik herinner mij vaag wat lessen in de academie, waar ik destijds vlug komaf mee had gemaakt (dat was achteraf toch niet zo'n goed idee gebleken😥) en in een later stadium toen het me wel meer begon te interesseren was er ook nog eens een cursus bij Monika Patuszinska (interessant en fascinerend wat die met mallen deed: kapotgooien🤗). 
Maar goed: het gieten van borden dus. Ik moet zeggen de leercurve was steil: na enkele mislukkingen omdat ik de juiste gietconsistentie nog moest leren inschatten ging het snel bergop. Al snel kwam het ene na het andere bord uit mijn mallen. Ik heb ondertussen ook geleerd dat timing niet alles is bij het inschatten van de correcte dikte van een bord. Beter is het proces van nabij te volgen en juist op tijd af te gieten. Dit zijn mijn eerste resultaten:

Daarna botste ik weer op mijn eigen grenzen. 
  1. Mijn gebrek aan geduld: tegen beter weten in het bord uit de mal proberen te halen. 
  2. Mijn onbedwingbare drang om drogende borden aan te raken, te verplaatsen en tot slot om zeep te helpen😝😝.

Maar zoals Piet Huysentruit zou zeggen: "wat hebben we geleerd vandaag?"
- Als je bord afgegoten is, blijf er met je fikken vanaf tot het vanzelf loskomt;
- Als je bord uit de mal is losgekomen,  leg het op een plat vlak en leg er een plank bovenop om te voorkomen dat het kromtrekt;
- laat het bord heel langzaam drogen in een ruimte waar er een min of meer constante temperatuur heerst ( forceer niks en vooral BLIJF ER VANAF OOK ALS JE JE NIEUWSGIERIGHEID MOEILIJK KUNT BEDWINGEN!!!!)
- Eens gedroogd , handle them with care, want ze zijn zeer fragiel, vooral de borden met een grote diameter😲 (niets frusterender dan een gebroken bord, nadat je heel dit proces hebt doorlopen, trust me, ook daar kan ik van meespreken ondertussen.) =Cardiac arrest😨!!!

Mocht er nog iemand nog tips hebben op Huysentruitse wijze: ze zijn van harte welkom😆.

Maar kijk, het is zo ver, vanavond gaat er een eerste reeks de oven in. Toch hoed ik mezelf ervoor om al victorie te kraaien of het vel van de beer te verkopen nog voordat hij geschoten is, want er kan nog heel wat mislopen:  scheuren, kromtrekken of glazuurfouten. But I keep my fingers crossed. En... wordt ongetwijfeld vervolgd👍